Rampelt Paul, Ifach äs et net, me Läwer!

.

Der Haiser Totz hat än er Nuëcht
den Tummes af de Gass geguëcht;
di wul än desem Zeastaond dron
al torkelän bäs hime gohn!

E kaom uch af en spasich Uërt
schär än er Steangd iwer de Muërt.
Nor bä der „Transilvania“ dron
weangdert e sich, versäckt ze stohn
und zwänkert mät dem Ug: „Oho! –
Tea Klätegass, te schokelst jo!“

Totsächlich wickeln de Latärren,
de Bim, de Heser uch der Ärren.
Eas Tummes groalt und huët uch riëcht:
‚t äs net geat, wo sich alles wiëcht!
Derhim, do wiërt senj Frä schiu long,
dem Tummes wid et noch mih bong.
E hiëft senj Honjd und edemt schwer
und – lonjst der riuder Nuës en Zer –
bitt dron: „Läw Klätegass haolt än,
bäs dat ich eangder’m Dirche bän!“

Dä schenjt än net ze hiren, ih
wickelt se noch e kitzke mih.
Nea lent e schwer sich un de Waond,
hiëft än de Läft senj hoorich Haond
und krescht viur Ärjer, Ziurn uch Hass:
„Nea nemmi schokel – Klätegass!“

Uch daot healft näst. Se schokelt wedder
viur uch zeräck uch af uch nedder!
Et wor ze vill, e dreht sich äm
und zappelt lonjst em Pol eräm.

De Zekt vergiht, der Pol wid nass,
baold huët der Tummes en Entschlass:
De Klätegass, dä weall net hiren!
“ – na wuërt, ech weall dech Mores lihren!“
Und protästirän krescht e det:
„Durch schoklä Gassen gohn ech net!“
Et wor ereos – und af emol
schleff ener lonjst em nasse Pol.

De Zekt vergiht, der Pol wid drech;
nea äs e wach und giht uch glech
gaonz gruëd uch schniël uch gaonz genä
himenzea, dänn do wiërt senj Frä!

Ä senjem Hift äs Remi-temi,

de Klätegass, dä schokelt nemmi.
„Etzt kit em?“ krescht det Mizzi nea,
„Tea zde Klätegass, dä schokelt nemmi.
Af daot der Tummes, sihr mät Meat:
„Fiur mech äs Schlofenszekt. Schlof geat!“

Et äs schiu spet, hië äs gor mäd
und liëcht sich schnur uch stracks än’t Bät.
Vum Nober hiurt senj Frä nor det:
Durch schoklä Gassen geng hië net!

---