.

.

Gustav Schuster Dutz

Den heschten Turm äm Sachselånd
Huët Medwesch, wä er säht!
Hiu, affen, räckt senj Glädder hië,
Wä wonn der Hemmel bräht!

Wä spilt hië mät dem Sturmgebreos
Uch mät dem zuërte Wänjd,
Hië äs der hescht äm ganze Lånd,
Der stattlichst uch, me Fränjd!

Des Morjest, wonn der Kokesch kreht,
Wonn nōch äm Bäd em låch,
Do lacht der Morjestrohl schiun af
Dem buntglasierten Dåch!

Dåt spilt än alle Farwen dro,
Wä hīsch doch alles widd,
Bäs dat det gealdän Owendriut
Vum Dåch den Uëfschied nit.

Und troa äs hië und eaversiërt
Än alle senje Pflichten,
Hië schlīt senj Steangde jederzejt
De geaden uch de lichten.

Huët much īn Froad uch munch īn Līd
Zesummen halt gedrohn,
Und munch īn stattlich Sachsepuër
Gesän zem Iëlter gohn!

Cha, troa äs hië uch schlank uch hiu
Uch stattlich, wä en Heald,
Tea schatzijer Tramiterturm!
Der hescht af deser Wealt!